Oq marmarga siymosini ko'chirdi yo'nib,
Armon bo'lgan muhabbatin bir haykaltarosh.
Tosh sanamga boqib o'tdi bir tun ho'rsinib,
Tong otganda qon yuragi bermadi bardosh.
Oq surpga yuzin artdi armon muhabbat,
Bo'yoqlarda jonlangandek bo'ldi bir sanam.
Kulib turgan bir suratda shumidi xislat?
Jonsiz rassom, qurimagan siniq mo'yqalam.
Armon bo'lgan muhabbatni singdirar qog'oz,
Ushalmagan orzularni ko'chirar qalam,
Doston yakun bo'lishiga qolganda bir oz
Uhlab qoldi... Bir umrga oshiq shoir ham.
Yana qancha qurboning bor, armon muhabbat?
Tugamagan doston dilga soladi alam,
Kulib turar nazokatli, bemehr surat,
Mag'rur turar tosh yurakli marmar bir sanam.
Alisher BEK
17 aprel, 2005 yil.
| 
