Men tanigan insonlar menga bitmas tuganmas baxt, salomatlik, sof muhabbat tilashardi. Rustamu-dostondek, Alpomishdek dovyurak va kuchli, gullardek nozik qalb, tog'lardek barhayotlik, koinotdek cheksiz ozodlik tilashardi. Lekin men kimman? Bu savolga har kuni yangi javob topaman. Har kuni yangi yechim topaman bu jumboqqa. Agarki men o'zim shu qadar beqaror, o'zim uchun noma'lum ekanman,muhabbatim ham o'zimdan ortiq bo'lmasligi aniq edi. Ishq-Muhabbatdan qandaydir afsonaviy tushuncha yaratish shart emas, uni qanday bo'lsa, shundayligicha qabul qila olish ham afsona ekanini tan olgim kelmasdi....
Gulg'unchaga o'hshatmang sevgim, Men gullarga qilmayman havas. Tog'lar kabi mustahkam demang, Chunki ular abadiy emas.
Cheksiz demang koinot kabi Mening yuragimga to'ladi. Muhabbatim men bilan kelgan, Vujudimda birga o'ladi...
Mening borligim men bilgan narsalardan har qancha ustunligiga ishonardim, shuning uchun ham muhabbatimni o'zgalarga emas, o'zimga qiyos qilishlarini istagandim. Balki meni manmanlik, hudbinlikda ayblashar, lekin men hech qachon rad etmaganman. Chunki, yana bir muhabbat borki, uning nomini ilohiy muhabbat deydilar....
