Vatan. Ba'zida bu gaplarni televizor yoki gazetadan o'qib qolsak, juda ham siyqasi chiqqan, vatanparvorona, bo'rttirilgan bo'lib ko'rinadi. Lekin o'z to'shagingizdan boshqa joyda uhlab ko'ring, boshqa taom yeb ko'ring, begonalar bilan suhbatdosh bo'ling. Ana shunda vatan tushunchasi qanchalik keng, qanchalik aniq ekanini his qilasiz. Faqat bu haqda og'iz to'ldirib maqtana olmaysiz, gapira olmaysiz, yoki shunchaki istamaysiz. Negaki do'stlaringiz hali vatan so'ginchi nima ekanini bilmaydilar, ulardan istihola qilasiz. Lekin yana bir narsa borki, ikki so'gingan qalb uchrashganda bunday balandparvoz gaplarning keragi bo'lmaydi. Birgina so'z, birgina nigohning o'zi kifoya qiladi. Alhamdulalloh.

 

Tarix saxifasin ochaman takror.

Xalqim sen xaqingda dostonlar bisyor.

Dovrug'ing dunyoga ketganicha bor,

Chunki sen buyuksan Ona Turkiston!

 

Navoiy nazmida kuylagan xalqsan,

Alloma Farg'oniy o'ylagan xalqsan,

Boburshox xindlarga so'zlagan xalqsan.

Xalqparvar elimsan, jon O'zbekiston!

 

Amu, Sir, Norindir tomiringda qon,

Bag'ringda bo'y cho'zgan Pomir, Tiyon-shon.

Vodiylar misoli ochil dasturxon.

Jannati yurtimsan jon O'zbekiston!

 

Onadur Farg'ona, Qo'qon bir jaxon.

Atlasga burkaydi shaxri Marg'ilon.

Mardlarga tulporlar berar Andijon.

Mexnatkash, bolajon, xur O'zbekiston!

 

Bag'ringda Alpomish o'g'lonlaring bor,

Boshingda xalqparvar xoqonlaring bor,

Oltinu-kumushga boy konlaring bor,

Hur bo'lib tug'ilgan ey axli Turon!

 

Xalqim madxiyangni kuylayman bugun.

Mag'rurman farzanding bo'lganim uchun.

Sen uchun jo'sh urar vujudim butun,

Chunki sen onasan, jon O'zbekiston!